بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیم
اَلحَمدُلِلّهِ
رَبِّ العالَمین، ثُمَّ الصَّلوةُ وَ السَّلامُ عَلی سَیِّدِنا و
نَبِیِّنا أَبِی القاسِمِ مُحَمَّد و عَلی أَهلِ بَیتِهِ الطَّیِّبینَ
الطّاهِرین سِیَّما بَقِیَّةِ اللّهِ فِی الأَرَضین و لَعنَةُاللّهِ عَلی
أَعدآئِهِم أَجمَعین مِنَ الـآنَ إِلی قِیامِ یَومِ الدّین.
وعده ظهور
منجی و مصلح برای نجات و هدایت بشریت در تمامی ادیان بشارت داده شده است و
در شریعت مقدس اسلام نیز که کاملترین آنهاست رکنی اساسی در اعتقادات و
باورهای مسلمانان را به خود اختصاص داده است و از آنجا که هر کدام از احکام
اسلام آداب و شرایط خاص خود را می طلبد ظهور منجی عالم بشریت و انتظار
برای او نیز فرهنگ و آداب خود را دارد. انتظار بدین معنی نیست که گوشه ای
را اختیار کرد و فقط به امید روزی بود که وعده خدا تحقق یابد و مشمول رحمت و
عنایت الهی گردیم. انتظار فرج یک حرکت رو به بالاست یک تعالی، پویایی و
بالندگی است. ذهنیت، احساس و عمل هر سه در رسیدن به جامعه ای ایده آل و
آرمانی که در ادیان الهی به آن وعده داده شده است، در حال تکاپو و تکامل
اند. انتظار فرج همان رویه ای است که ادراک و حرکت در جهت آن، آرامش واقعی
را به همراه می آورد و دغدغه ها و تشویش ها و سردرگمی ها و دودلی ها که از
موانع آرامش و صلح هستند را بی اثر می کند. این شک و تردیدها هستند که
تزلزل در عملکرد را موجب می شوند و عدم ثبات رویه و تلاش ها و دست اندازی
های بیهوده، التهاب ها و آشفتگی های درونی و تنش های مختلف را در زندگی
وارد می کنند و صلح و آرامش واقعی را به محاق می کشند.
در انتظار قائم
بودن از ارکان قبولی اعمال بندگان است. عمل به شرایطی که از ملزومات انتظار
فرج است خود بزرگترین و بهترین راه پیش روی انسان جهت رسیدن به صلح و
آرامشی است که بشر برای تحصیل آن تلاش می کند و به دنبال آن می گردد. این
انتظار و نتایج آن چه از دیدگاه جامعه ای ایده آل، چه از بعد حقوق بشر و چه
از نقطه نظر صلح مطلوب ترین و مقبول ترین دستاوردها را به همراه دارد.
انتظار فرج به ما می آموزد که در بخشش و گذشت قدم نخست را برداریم. بعضی
اوقات عفو و صفح و همین گذشت است که آرامش را به سادگی وارد زندگی می
نماید. انتظار قائم به ما صبر و پایداری و استقامت را سفارش می کند چراکه
موفقیت همواره مرحله ای بعد از صبر و پایداری است. از شاخص های این فرهنگ
می توان به داشتن اراده ای راسخ و قلبی رئوف اشاره کرد. فرهنگ انتظار کسانی
را که زمینه پذیرش حق را دارند به تفکر واداشته و این چنین از سبات عقل
جلوگیری می کند و امید و صداقت را در وجود ما زنده نگه می دارد. احساس الفت
و اخوت را القا می کند. این فرهنگ به ما متذکر می شود که قسمت بزرگی از
احساس لذت، شادی و آرامش در انجام دادن است و نه در داشتن.
رعایت اعتدال
و عدالت از مطلوبات فرهنگ انتظار است و از آنجا که عدالت یعنی قرار گرفتن
هر چیز در جای خودش بنابراین امنیت واقعی در جامعه شکل می گیرد و این چنین
بسترهای لازم جهت صلح پایدارفراهم می گردد.
با التزام به فرهنگ انتظار
ضمن استصواب و صلاح اندیشی، تصرفات بدیع و بدعت های متصرفانه در حوزه صلح
که مبدأ و مبدع آن عقاید نسنجیده، بی پایه، جاهلانه و مضر است و مدل ها و
الگوهای تحمیلی در زمینه صلح بین الملل توسط عاملین شر و فساد که شرایط
پیچیده تری را ایجاد می کنند، خنثی و ملغی می گردد.
علی ای حال اگر آداب
و مبانی انتظار به درستی در سطوح مختلف زندگی جلوه عملی به خود بگیرند و
دستورات و احکام آن هر کدام در جای خود به کار برده شود در اصل مقدمات یک
صلح پایدار و جامعه ای ایده آل فراهم می شود.
به امید روزی که شاهد صلحی پایدار باشیم که شاخه در آسمان ها و ریشه در اعماق گسترانده باشد.
اللهم وفقنا لما تحب وترضی
ابراهیم صنوبر
مدیرعامل موسسه بین المللی سفیران صلح